Witaj szkoło!

Nieubłaganie zbliża się ten moment. Moment, który do niedawna wydawałoby się nie będzie mnie/nas dotyczył jeszcze przez wiele, wiele lat. I choćbym nie wiem jak mocno próbowała zatrzymać wskazówki zegara, ono i tak nadejdzie – rozpoczęcie roku szkolnego. I o ile do tej pory miało to dla mnie jedyne osobiste znaczenie, bo to ja wracałam do pracy, układałam nowy plan i organizację, tak po raz pierwszy w życiu moje dzieci będą wśród tych, które 1 września przekroczą próg podstawówki i zasiądą w szkolnej ławie. Obie dziewczynki idą razem do pierwszej klasy 🙂 Dlatego też wkrótce pojawi się na blogu nowy dział – “Sześciolatek w pierwszej klasie”, w którym chciałabym wam szczerze opowiedzieć o tym jak to wszystko wygląda w praktyce.
A jak mają się uczennice? Prawdę mówiąc nie mogą się już doczekać. Napisały na kalendarzu “SZKOŁA” i codziennie przestawiają okienko ciesząc się, że do tego momentu coraz bliżej. Najbardziej nie mogą oczywiście doczekać się zajęć sportowych. Cały czas w planach jest karate, bieganie i jakaś inna dyscyplina związana z piłką. Chcielibyśmy też wreszcie chodzić regularnie na basen, ale zobaczymy, czy nie powtórzy się sytuacja z zeszłego roku kiedy to zdążyliśmy się tylko zapisać. Potem basen zamknięto.

Udało nam się skompletować całą wyprawkę. Już teraz wiem dlaczego kupując rzeczy do żłobka kilka lat temu pani w sklepie pytała, czy dzieci idą do pierwszej klasy. Szczerze mówiąc to co zakupiliśmy teraz niewiele różni się od tamtej wyprawki, więc nadal uważam, że wtedy forma przerosła treść o co najmniej 100%. Kilka rodzajów farb, krepina, kleje, brystole i inne nieźle sprawdziły się w przedszkolu i zapewne znajdą szerokie zastosowanie w szkole. Oczywiście do tego doszły zeszyty, piórnik, plecak. Większość rzeczy zamawialiśmy przez internet. Nie ukrywam, że komfort siedzenia na kanapie z laptopem wygrał z wizją ślęczenia co najmniej godzinę na dziale papierniczym dusząc się w maseczce.

Rozpoczęliśmy również przemeblowanie pokoiku dziewczynek. Dokupiliśmy drugie biureczko, nowe łóżka i regał. Zobaczymy jak wszystko sprawdzi się w praktyce. Na razie obie zainteresowane są zachwycone 🙂

Na nowy rok szkolny dziewczynki dostały również nowe fryzurki, o które zresztą od dawna się dopominały. Włosy zostały ścięte o prawie połowę i z małych dziewczynek zrobiły się całkiem duże panienki 🙂

Jeśli chodzi o mnie to na razie nie myślę o nowym roku szkolnym. Sprzątania jest w domu tyle, że moja głowa została przygnieciona sporą ilością kartonów pozostałych po nowych sprzętach. W ogródku zaś czeka ogarnianie po świeżo zakończonych robotach kładzenia kostki brukowej na wjeździe do posesji. Dobre w tym wszystkim jest to, że wreszcie pozbyłam się swojej “depresji chaszczowej” Po 5 latach można wreszcie dojechać pod dom bez konieczności przedzierania się przez krzaki i chwasty 😉 Gwoździem do depresji były też dla mnie ogromne ilości bezskorupowych ślimaków przechodzących wieczorami z sąsiednich niezamieszkałych działek, wprowadzając się w nasze chaszcze. Nie cierpię ich. Szczerze nie cierpię.
Jeszcze tylko chwila i lato się skończy. Szkoda. Długa zima sprawiła, że z utęsknieniem czekałam na jego nadejście. Jeszcze się nie nacieszyłam i nie nasyciłam ciepłem, ale wciąż liczę na kilka chwil przyjemnych promyków kiedy to zasiądę z kawą w ulubionym hamaku.

Tak czy siak czeka nas wkrótce nowa rzeczywistość. Od zawsze wstajemy o godzinie 7, czy to wystarczy, by na 8 zameldować się na pierwszą lekcję? Zobaczymy. Po raz pierwszy w życiu przecież będę rano musiała szykować dziewczynkom śniadanie, które zjedzą w domu i oczywiście co nieco do szkoły.
W związku z tym, że żadna z moich córek nie ma zamiary zostać w przyszłości księżniczką, postanowiłam, że nie będę już nazywać starszej Elsa. Wisząc godzinami do góry nogami niczym nietoperz i bujając się na linie bliżej jej do Tarzana niż do królowej Arendelle. Dlatego też będę pisać o niej tak jak naprawdę ją nazywam- Milka, Milky itp. 😉 Miłość do miśków nadal trwa, więc Misia zostaje Misią.

Cóż, wracam więc jeszcze na chwilę do błogiego wyrywania chwastów, malowania deseczek i wybierania kamieni pod rabatkę wzdłuż wjazdu. Niech lato jeszcze trwa, nie zamierzam się jeszcze z nim żegnać.