Dziecko
-
Adopcyjne dylematy. Puszka Pandory.
Chwilę po rozprawie o przysposobienie do ośrodka wpada świeżo upieczona mama. Mówi, że jest oburzona faktem, iż kobieta, która właśnie oddała dziecko do adopcji, świetnie bawi się na imprezach, zupełnie jakby nic się nie wydarzyło. Pani psycholog siada z nią w osobnym pokoiku i rozmawia. Okazuje się, że mama adopcyjna śledzi życie matki biologicznej swojego dziecka w mediach społecznościowych, w których tamta jest bardzo aktywna. Bez skrępowania wrzuca publicznie zdjęcia swoje i swoich znajomych. Mama adopcyjna nie potrafi zrozumieć jak ktoś, kto wyrzekł się swojego dziecka, potrafi ot tak zapomnieć o tym i wrócić do normalności. Pani psycholog słucha tej historii i próbuje wyjaśnić jak to wszystko działa. Kobiety, które…
-
Pierwsze koty za płoty
Rozpoczął się kolejny tydzień szkoły. Jak sobie radzimy? Muszę powiedzieć, że najgorzej radzę sobie ja… Nie wiem czy przechodzę jakieś przesilenie jesienne, czy po prostu mój organizm doznał szoku powakacyjnego, ale zasypianie przy interesującym filmie o godzinie 22 to nie w moim stylu. Ja, która należę raczej do nocnych marków niż rannych ptaszków idę na górę spać i nie wiem jak się nazywam. Mam nadzieję, że to minie, że jakoś wpadnę w rytm. Owszem, wstaję te 15 minut wcześniej niż zwykle (6.45), ale czy to ma aż takie znaczenie? Ale ja to pikuś. Najważniejsze, że dziewczynki są zadowolone ze szkoły 🙂 Kiedy w poniedziałek przed rozpoczęciem roku wywieszono listy z…
-
Pierwszy dzień szkoły
Od wczoraj w mojej głowie panuje chaos. Rozpoczęcie roku, nowe obowiązki, telefony od rodziców zapisujących dzieci do mnie na lekcje i ja siedząca wieczorem próbując wypisać dokumenty szkolne. Oto dziś, już oficjalnie, w ławkach zasiadły moje dwa maluchy. I choć w głowie mam nadal tyle obrazów z minionych lat kiedy to dziewczynki biegały w pieluchach, jadły z butelki czy stawiały pierwsze kroki w przedszkolu, to czasu zatrzymać się nie da. Dziś to już duże panienki, które właśnie wchodzą w nowy etap w ich życiu. Nie mogły się doczekać dnia dzisiejszego. Wczoraj były nieco rozczarowane tym, że pani więcej zwracała się do rodziców niż do nich. Dziś rano chciały już wsiadać…
-
Witaj szkoło!
Nieubłaganie zbliża się ten moment. Moment, który do niedawna wydawałoby się nie będzie mnie/nas dotyczył jeszcze przez wiele, wiele lat. I choćbym nie wiem jak mocno próbowała zatrzymać wskazówki zegara, ono i tak nadejdzie – rozpoczęcie roku szkolnego. I o ile do tej pory miało to dla mnie jedyne osobiste znaczenie, bo to ja wracałam do pracy, układałam nowy plan i organizację, tak po raz pierwszy w życiu moje dzieci będą wśród tych, które 1 września przekroczą próg podstawówki i zasiądą w szkolnej ławie. Obie dziewczynki idą razem do pierwszej klasy 🙂 Dlatego też wkrótce pojawi się na blogu nowy dział – „Sześciolatek w pierwszej klasie”, w którym chciałabym wam…
-
Pan Foch
Pan Foch pojawił się znienacka. Pewnego pięknego popołudnia, kiedy właśnie świetnie bawiliśmy się klockami wyskoczył zza drzwi i zaatakował niczym nie zakłócony spokój i radość. Nie został długo tym pierwszym razem, ale i tak zdążył zmierzwić wszystkim fryzury i zostawić grymas na twarzy. I tak właśnie Pan Foch zaczął nas odwiedzać regularnie, oczywiście wcześniej nigdy się nie zapowiadając. Drobny, zwinny, w swoim ulubionym kolorowym kubraczku, niczym letni wietrzyk delikatnie i bezszelestnie podkrada się i wchodzi do środka bez zaproszenia. A jaki on bezczelny i roszczeniowy! Wydaje mu się, że wszystko mu się należy a świat ma u swych stóp – z gracją zdejmuje więc uśmiech z twarzy innych, chowa do…
